Een ontmoeting met een quokka tovert zeker een lach op je gezicht. De quokka is sinds een aantal jaar een populair dier op internet. Dit ontstond vooral door de vele selfies waar de dieren maar al te graag op in gingen. Maar waarom lijken ze altijd te lachen? Lees het hieronder in de 10 weetjes over de quokka.
Waar leeft de quokka?
Hoewel voor inwoners van Australië de quokka net zo iconisch voor het land is als de kangoeroe of koala, komt het diertje maar op een paar plaatsen voor. De grootste populatie van 10.000 tot 12.000 quokka’s leeft op Rottnest Island, in Perth. Een kleinere groep heeft ook weten te overleven in de bossen op het vasteland. Daarnaast komen ze ook nog voor op Bald Island.
Een kwetsbare status
Helaas worden de dieren als kwetsbaar beschouwd. De populatie quokka’s op het vasteland neemt al jaren af door roofdieren als katten en vossen. Maar ook de vele bosbranden en inkrimping van hun leefgebied. Op Rottnest Island zijn er nog wel veel te vinden. Zij zijn inmiddels zo gewend geraakt aan mensen en hierdoor een toeristische attractie geworden. Pas wel op: hoewel een selfie niet verboden is, is het aanraken van een quokka dat wél. Je kunt hiervoor een forse boete krijgen of zelfs de cel in.
Vroeger hadden ze geen natuurlijke vijanden
De aboriginals joegen vroeger op quokka’s voor vlees en vacht. Verder hadden de dieren geen natuurlijke vijanden. Daar kwam verandering in toen de eerste Europeanen voet aan wal zetten. Zij brachten onder andere honden, katten en vossen mee die het daarna moeilijk maakten voor de lokale diersoorten om te overleven. Ook met de komst van konijnen en ratten hebben de dieren serieuze concurrentie gekregen wat betreft hun voedsel.
Quokka voortplanting
De quokka’s op Rottnest hebben een kort paarseizoen. Dit vindt plaats in de nazomer. Tussen februari en april wordt na een draagtijd van slechts 27 dagen, één jong geboren. Daarna blijft het kleintje zes maanden lang in de buidel van het moederdier. Dit is dan tot augustus of september. Vervolgens drinkt het jonge dier nog 2 maanden bij de moeder.
Uiterlijke kenmerken
De quokka is een wallaby. Dat is een klein soort kangoeroe. Mannetjes zijn groter dan de vrouwtjes en quokka’s worden niet groter dan 40 tot 54 centimeter. Ze hebben een dikke, grijsbruine vacht. Met hun bruine snoetje met ronde oren, zwarte ogen en ‘vrolijke lach’ laten ze je direct smelten. Die aandoenlijke snoet komt natuurlijk door de vorm van het mondje. Wanneer ze hijgen als ze het heet hebben, lijkt het alsof ze ons een grote lach cadeau doen.
Eigenlijk een nachtdier
Het meest actief is de quokka in de nacht, terwijl ze ’s middags het liefst tussen de struiken in de schaduw slapen. Hoewel het dier normaal gesproken voornamelijk over de grond springt, kan het ook in bomen klimmen als dat nodig is.
Wat eet de quokka?
’s Avonds gaat de quokka op zoek naar voedsel. Ze eten naast gras ook de bladeren, stengels en schors van veel planten. Indien nodig kunnen ze lange tijd zonder voedsel overleven. Dit hebben ze te danken aan het vet dat in hun staart is opgeslagen. Hier kunnen ze een tijdje op teren.
De quokka heeft weinig water nodig
Wist je dat ze maar weinig water nodig hebben om te overleven? Hoewel ze graag in de buurt van water leven, drinken ze nauwelijks. Dit komt omdat ze genoeg vocht halen uit de planten die ze eten. Hun favoriete snack is de guichenotia, een bloeiend struikje dat enkel voorkomt in deze streken.
Quokka’s offeren hun eigen jong
Ok, deze ga je niet leuk vinden. Terwijl de meeste diersoorten de confrontatie aangaan om hun jongen te beschermen, ziet de quokka dat niet zo zitten. Wanneer ze in gevaar zijn, gooien ze met gemak hun jong uit de buidel. Deze zal vervolgens gaan piepen en zo de aandacht trekken van het roofdier. Zo kunnen moederdieren zelf ontsnappen aan het gevaar. Wat quokka’s betreft kunnen ze altijd nog nieuwe jonkies krijgen.
Ze kunnen goed manipuleren
Ze zijn bijzonder geliefd bij mensen, en dat weten ze maar al te goed. Ze zijn inmiddels zo gewend geraakt dat ze heel goed weten wat ons blij maakt. Sommigen hebben zelfs trucjes geleerd zodat ze meteen aandacht trekken van groepen mensen. Vergis je niet, dit doen ze alleen voor eten. Dit is ook meteen de reden waarom er zoveel quokka’s gevestigd zijn vlakbij hostels, huizen en toeristische plekken.
De quokka kan soms gevaarlijk zijn
Zeker weten zijn de quokka’s amusant, schattig en speels – maar het blijven natuurlijk wilde dieren. Wanneer het dier uitgedaagd wordt, of zich aangevallen voelt, dan volgt er een luide kreet. Als dat niet werkt zijn ze in staat goed uit te halen met hun scherpe hoektanden of nagels. Een favoriete aanvalsmethode is om hun tanden in het vlees van hun aanvaller te zetten, vervolgens aan die beet te hangen terwijl ze krabben en krassen met hun pootjes. Tientallen mensen worden jaarlijks behandeld door een incident met de dieren.
De quokka werd niet altijd zo genoemd
De naam “quokka” komt eigenlijk uit de Aboriginal taal van de lokale Nyungar (ook wel Noongar genoemd). Deze stam van mensen bestaat nog steeds. Ze leven voornamelijk in Noongar Country. De Nyungars noemden de diertjes “gwaga”. Omdat de vroege Europese kolonisten de Nyungar-taal niet kenden, hoorden ze eigenlijk “quokka”, zoals ze vandaag de dag nog steeds officieel heten.
Help de dieren in eigen land een handje
Zomer of winter, een tuin vol vogels is altijd een prachtig gezicht. Wil je je tuin of balkon vogelvriendelijk inrichten? Dit doe je bijvoorbeeld met nestkasten, voederhuisjes en diervriendelijke planten. Ook hebben zij producten voor egels, eekhoorns en vleermuizen.
Een aanrader is Vivara. Zij hebben een groot aanbod en je steunt ook meteen stichtingen zoals de Vogelbescherming, Vlinderstichting en Stichting Egelbescherming.