Eens in de zoveel tijd ontstaat er een geheel nieuw filmgenre. The Ivory Game is te zien op Netflix en past prima in het rijtje dierenrechten-thrillers van de afgelopen jaren. De documentaire werd geproduceerd door Leonardo DiCaprio en doet hetzelfde als The Cove in 2009 deed voor de dolfijnenslachtingen in Japan en Blackfish (2013) voor de orka’s in gevangenschap. Met gevaar voor eigen leven – dat de film op momenten flink spannend maakt – laten de filmmakers de schending van dierenrechten zien. Ze gaan undercover in China waar al snel duidelijk wordt hoe gevaarlijk het is. Een wereld die draait om geld, veel geld – waarbij geweld niet wordt geschuwd.
Ivoorhandel: een vicieuze cirkel
Richard Ladkani en Kief Davidson, co-regisseurs van de film, leggen uit hoe schrijnend de situatie is met een opsomming van sobere statistieken. In de laatste vijf jaar werden maar liefst 150.000 olifanten gedood voor hun slagtanden. Door de enorme afname van olifanten in Centraal- en West-Afrika, heeft het werkgebied van de stropers zich verplaatst naar het zuiden en oosten van Afrika.
Criminele netwerken smokkelen het ivoor naar China, waar het bewerkt wordt tot luxegoederen. Een miljardenindustrie. Frustrerend is de vicieuze cirkel: hoe minder olifanten er nog rondlopen, des te hoger de prijzen van het ivoor en helaas hoe gewilder de goederen. Om je een idee te geven: in 1979 waren er nog zo’n 1,3 miljoen olifanten. Nu rond de 400.000.
We leren dat olifanten 60 tot 70 jaar oud worden en deel uitmaken van loyale families. Door de jaren heen bouwen ze herinneringen op en hebben gevoelens vergelijkbaar met dolfijnen. Het idee dat de mensheid in staat is deze dieren binnen een aantal jaar te laten uitsterven is haast niet voor te stellen. Een doemscenario dat echt staat te gebeuren als er niet snel ingegrepen wordt. Als de mensheid het laat gebeuren dat deze majestueuze diersoort ophoudt te bestaan, wat is dan de volgende? En wat zegt dat over ons?
Georganiseerde misdaad
Stropers hebben zoals velen die onderdeel uitmaken van de georganiseerde misdaad, al lang geleden hun empathisch vermogen uitgeschakeld voor geld. The Ivory Game laat dit op interessante wijze zien. Ivoorhandel is overal ter wereld verboden. Echter is in China een hoeveelheid van vijf ton legaal toegestaan. Dit opent natuurlijk deuren voor de illegale markt want er is niemand die kan zien welke ivoor legaal of illegaal verkocht wordt. Alleen al in Beijing zijn er pakweg 400 werkplaatsen waar ivoor bewerkt wordt tot luxe artikelen. Dit alles wordt door de vingers gezien door de lokale regering en de politie die er niets aan doet.
De filmmakers weten zich de boetiekjes in te werken en veel op film vast te leggen. In donkere steegjes waar je als normale toerist nooit zou komen. Daarnaast draait de film om een mysterieuze engerd genaamd Boniface Malyango, lokaal beter bekend als Shetani — of, De Duivel. Deze olifantenstroper is nooit gefotografeerd. Dit maakt het lastig hem op te pakken.
Noodzakelijke film
The Ivory Game is een onderhoudende, interessante en spannende film. Maar bovenal een noodzakelijke film. Gelukkig kwam er vorig jaar groot nieuws! China, voor 70% verantwoordelijk voor alle ivoorhandel, kondigde aan alle handel in ivoor te verbieden. Het is naïef te denken dat met dit verbod alle olifanten veilig zullen zijn. Maar het is wél een feit dat alle fabrieken en winkels in China gaan sluiten en de prijs van ivoor inmiddels gedaald is van 2000 euro naar 700 euro per kilo.
We kunnen alleen maar hopen dat de populatie zo snel mogelijk weer stijgt en vele generaties van deze prachtige dieren kunnen blijven genieten. The Ivory Game is te zien op Netflix.